Nie znamy miejsca, w którym sztuka się zaczyna. Nie wiemy też, gdzie sztuka się kończy. Jesteśmy jednak głęboko przekonani, że to, co tworzy artysta, ma wymiar niepoliczalny i nie dający się zmierzyć i że należy podejść do tego w sposób taki, który pozwoli nam poczuć, a nie zrozumieć. Jako Fundacja wspierająca artystów, wiemy, że właśnie ten moment w którym poczujemy komunikację z twórcą, jest tym momentem, który może być zalążkiem do tego wszystkiego, co dalej będzie mieć miejsce.

Celem Fundacji Cave.art jest skup prac od rokujących – według nas – artystów.
Następnie poprzez działania promocyjne, trafiamy do osób zainteresowanych kupnem takich dzieł. Wierzmy, że poprzez działania przez nas podejmowane jesteśmy w stanie podnosić wartość prac obecnych, a co za tym idzie również przyszłych, danego artysty.
Motorem, napędzającym do działania, są organizowane przez nas wystawy, aukcje, zjazdy, plenery czy inne spotkania towarzyskie. Jednym z takich wydarzeń jest wystawa prac Radosława Dudziaka „Mammon – oto ciało moje”, rozpoczynająca się wernisażem prac artysty 22.09.2023 r. o godz. 18:00 w Synagodze, przy ul. Mickiewicza 2 w Koninie.

 

Radosław Dudziak w swojej sztuce bada istotę duchowości w kontekście współczesnego kapitalizmu. Zadając pytania o miejsce podmiotu duchowego w dzisiejszym świecie, podejmuje temat obawy o rolę kapitału, zawłaszczającego istotę transcendentną bytu. Artysta tworzy figuratywne obrazy technikami mieszanymi oraz przestrzenne instalacje, często inkorporuje formalny język streetart’u. Modelami do jego prac zazwyczaj jest rodzina i osoby bliskie, a sztuka staje się sposobem na przepracowanie osobistych doświadczeń. Próbując zaprzyjaźnić się ze swoim „cieniem” Dudziak przelewa na płótno swoją świadomość, wraz z ciemną, narcystyczną stroną swojego ego. Intencją poszukiwań Radosława Dudziaka jest prowokowanie odbiorcy do kwestionowania prostych opozycji ideowych i głębszej refleksji nad istotą własnego życia.

 

Wystawa Radosława Dudziaka „Mammon – oto ciało moje”, jest wynikiem, sprowokowanej doświadczeniem pandemicznym, pracy badawczej artysty, będącej głęboko osobistą eksploracją zagadnień egzystencjalnych. Ekspozycja składająca się z figuratywnych płócien  i instalacji skomponowanych dla post-sakralnej przestrzeni synagogi, łączy kwestie kapitału, (nowej) duchowości i osobistej traumy. Artysta, porusza wątki powszechnej cyfryzacji materii i tożsamości, roli kapitalistycznego kultu pieniądza i indywidualizmu oraz kondycji kultury, stawia pytania graniczne o istotę bytu i współczesne interpretacje nadprzyrodzonego.